Bir insanı yok eden şey kibirleridir. 

Artık herkesin kendine ait bir sözü var. Sözünü de bir şekilde diğerlerine duyurabiliyor. Sözü vasat olanın kibirli duruşu önemli havası yaratabiliyor. 20 yıl önce söylenen en meşhur söz; 'Bir gün herkes 15 dakikalığına televizyona çıkacak ve meşhur olacak'. Bugün televizyona bakan yok, yazıyorsun Instagram'a, milyonlar görüyor. 20 yılda ön görülemeyen şey, herkesin kendini meşhur sanacağı oldu. Beni, diyor, Facebook'ta, diyor, kaç bin tane arkadaşım var, diyor... Tutuyor, açıyor hashtag, dünyaya baş kaldırıyor... Artık herkesin, kimsenin umrunda olmayan, kendine ait bir sözü var.

'Sanayi devrimi, yeni çalışma ve yaşam düzeni, bireyselleşme' düzlemi daha yeni sindirilirken, doğulu toplumlar kırsal ve şehir ayrımını henüz benimserken kendimizi bir anda milyonların bir parçası olarak buluverdik. Sen oturduğun yerden sövüveriyorsun, on binlerce kilometre ötedeki daha 5 saniye sonra sana katılıveriyor, söven sövdüğüyle kalıyor, idrak edilemeyen tarafta da, daha 5 saniye sonra siber çöplükte kayboluyorsun. 5 saniyeliğine de olsa kendini dünyanın en önemli kişisi sanıveriyorsun, Obama kadar olmasa da Trump kadar önemlisin, Amerikan başkanı olsan yeri, uzaylılar gelse ilk seninle temas kurmak isteyiverir... İşte bu kibir, değerli olan ne varsa yıkmaya başladı, üretmenin yerini tüketimle hava atmak aldı.

En kaliteli ürünü en ucuza alma yarışında olanlar ortadaki malın kendisi olduğunu farkettiklerinde iş işten çoktan geçmiş olacak.

Eskiden video oyunu oynamak bir zevkti, şimdi video oyunu oynayıp boş konuşanları izlemek bir zevk. Yapmak isteyip yapamadıklarımızı yapanları seviyoruz, hayallerimizi yaşayanlara hayran oluyoruz, yapılanı yapmakla övünüyoruz. Bedenini like uğruna satanlar, namuslu olduklarını en çok savunanlar. Nihilist ya da anarşist değilse elbette sistemin değer yagılarını şartsız kabul edenler, işine geldiğinde ücreti mukabilinde her türlü meze olmayı da kabul ederler. 

Senin vasat sözün değerli değil, değersiz alıcıların niceliksel çoğunluğu kalabalık yaratıyor yalnızca. En çabuk unutulan, en değersiz olandır, unutulmaya mahkum olanlar, kibirleri kadar bile değer görmezler.